Nieuw Voetbalveld voor Liverpool

Seizoen ongeslagen

Deel II

William Ralston bron the Guardian

Amsterdam 19 juni 2021– Toen Pep Guardiola in 2016 aankwam bij Manchester City, vroeg hij om het gras te maaien tot slechts 19 mm, in lijn met de ultrasnelle velden die hij had geëist bij zijn vorige clubs, Barcelona en Bayern München. Uiteindelijk moest hij genoegen nemen met 23 mm, omdat kort gras kwetsbaarder is voor slijtage en het koude klimaat van Manchester betekent dat het niet snel kan herstellen.

Op dezelfde manier vertelde Liverpool-manager Jürgen Klopp na het seizoen 2016/17 aan de groundskeepers dat de pitch op Anfield was te traag. De staf reconstrueerde het veld in de zomer en Liverpool bleef het hele volgende seizoen ongeslagen thuis in de competitie.

De dramatische verbeteringen in speeloppervlakken sinds het begin van de jaren negentig hebben de manier waarop het spel wordt gespeeld veranderd. “Bij Arsenal hadden we altijd topvelden, maar buitenshuis werd het steeds beter”, vertelde voormalig manager Arsène Wenger me via e-mail. “Het heeft veel geholpen met de kwaliteit van het spel, en vooral de snelheid van het spel.”

Pitchkwaliteit is vooral belangrijk voor de topclubs, die het talent van hun technisch begaafde spelers willen maximaliseren. Daarentegen wordt een slecht veld gezien als een leveller, omdat het de snelle passing van de beste teams belemmert; in het voetbal heeft een ongelijk speelveld de neiging om het speelveld als het ware gelijk te maken.

Het EK vindt deze zomer plaats in 11 steden over het hele continent, maar de velden zijn grotendeels in Britse handen. De UEFA heeft elk stadion een “pitch-expert” toegewezen, die samen met de plaatselijke terreinwachter werkt om oppervlakken van toernooikwaliteit te leveren. Behalve Richard Hayden, die Iers is, komen alle pitchexperts uit het Verenigd Koninkrijk. Voor het Wembley-stadion, de gastheer van de halve finales en finale, is de veldexpert Dale Frith en de terreinknecht Karl Standley, een 36-jarige Engelsman met een vlijmscherp kapsel en grijzende stoppels, wiens lofbetuigingen de Top Turf Influencer omvatten prijs.

Vier weken voor de openingswedstrijd op Wembley, Engeland – Kroatië, klonk Standley gefocust maar ontspannen, als een formidabel voorbereide sterstudent aan de vooravond van een examen. Ja, zijn werk op het EK zou worden bekeken door ongeveer meer dan een miljard kijkers over de hele wereld, en ja, de sterren van het toernooi vertrouwen op hem om hun beste werk te doen, maar hij was niet onder de indruk.

We hebben dit toernooi al jaren gepland”, vertelde Standley me onlangs. “We plannen tot het punt dat we proberen onbreekbaar te zijn.”

Lange tijd waren Engelse pitches abominabel. Als het regende, werden ze moerassen. In de koudere wintermaanden zouden de moerassen in ijs veranderen. Dan, een paar maanden later, zou warm weer ze in droge en stoffige vlaktes veranderen. “Mensen kwamen graag naar Wembley omdat het waarschijnlijk het enige veld in Engeland was met gras erop”, zei Calderwood.

Slechte pitches betekende afgelaste wedstrijden, wat inkomstenderving betekende, wat sommige clubs naar synthetische alternatieven leidde. In 1981 installeerde Queens Park Rangers OmniTurf. Een dunne laag synthetisch gras op het asfalt, het nieuwe oppervlak was zo hard dat de voormalige Oldham Athletic-manager Joe Royle zich herinnerde dat hij eens een doelschop zo hoog had zien stuiteren dat deze recht over de tegenoverliggende lat ging. 

Maar QPR begon te winnen op hun nieuwe terrein en een handvol andere clubs volgden. Te midden van onrust dat zogenaamde “plastic velden” thuisteams een oneerlijk voordeel gaven, verbood de FA ze in 1995. Maar tegen die tijd was het nieuwe hoofdstuk van het terreinbeheer al begonnen.

Zoals met de meeste verhalen over modern voetbal, is de opkomst van elite turfcare een verhaal over geld en televisie. In de jaren negentig, toen tv-inkomsten de nieuwe Premier League binnenstroomden, begonnen clubs meer uit te geven aan transfersommen en spelerslonen. Hoe waardevoller de spelers werden, hoe belangrijker het was om ze te beschermen tegen blessures. Een manier om blessures te verminderen, is door te zorgen voor een speeloppervlak van hoge kwaliteit. En zo kregen tuinmannen, die lang over het hoofd werden gezien, een nieuw belang. “Plots stonden de groundsmen onder veel meer druk”, zegt Scott Brooks, hoofd groundsman bij Nice, die eerder bij Arsenal en Tottenham werkte.

William Ralston is freelance journalist

Wordt Vervolgd Deel III